Oda a la fábrica abandonada (flb)
Obrarena:
Pertsonek abandonatutako industria-esparruekin duten harremanean, giza sentimenduen transferentzia geroratua gertatzen da. Han lan egin zutenek espazio-askatasuna nahi zuten, ihes egitea bilatzen zuten, derrigorrezko liturgiaren sentsazioa amaitzea. Orain, ekoizpena amaitu eta fabrikak bere horretan dirauenez, beste batzuk sartzeko irrikan tematzen gara, ezkutuko balio berriak hautemateko irrikan, agian interpretazio-inspirazio batek hartuak.
Zokoratutako iradokizunen erabateko agertoki gogoangarri horietan murgilduta, zentzumenen bahiketa bat gertatzen da, irudimenaren eta sorkuntzaren artean gertatzen diren kontakizun sutsuen bidez adierazia, eta oroimenaren ahotserako eta emozioaren soinurako espazioaren kontzertu (des) honekin amaitzen dena.
Egileena:
Iñaki Uriarte Palacios, Bartzelonako ETSAko arkitektoa (1978), arkitektura-, industria- eta portu-ondarearen ikertzailea, dokumentalista eta artikulugile gisa espezializatu da hiri- eta arkitektura-gaietan. 1994az geroztik, Bilboko Itsasadarraren memoria industriala, arkitektonikoa eta paisajistikoa berreskuratzen saiatu da, ibai-ibilbideak eta gaueko argi-musika kontzertuak antolatuz. Era berean, DOCOMOMOren Euskadiko industria-egiturei buruzko liburua egiten lan egin du. Mario Roveda saria ondarearen defentsan egindako lanagatik (2009).
Unai Alonso zinemagilea da dokumentalaren ekoizpen, errealizazio eta muntaketaren arduraduna, baita testuen eta gidoiaren egokitzapenaren arduraduna ere, Iñaki Uriarterekin batera.
Yaël Gaitero, musika-ekoizlea eta soinu-ingeniaria, estudioko grabazioaren eta landa-soinuaren arduraduna izan da dokumentala egin bitartean.