(Laudio-LLodio. --)

Arte Ederretan trebatua (EHU/UPV, 1980an sortua, Bilboko Unibertsitate Autonomoaren ondarea jasotzen duena), Patxi bere lehen promozioetako batekoa da. Artearen mundurako funtsezko sustapena, erbestean zeuden euskal artisten itzulera eta arteak eta kulturak askatasuna berreskuratzeko unea izan zelako. Oteiza eskultorea Urkijoren hastapenak markatzen dituen artista horietako bat da. 4. mailan Imanol Uribe izan zen bere tutorea. Arte Ederretako irakasle izatera iritsi zen. Eskultura, Artea eta Teknologia, EHUn.

Arte Ederretako bokazioaz geroztik, film guztiak zinema esperimentalekoak dira, eta horrek beti eman dit atentzioa fikziozko zinemak, bideo-sorkuntzak baino gehiago. Identitate diferentzial bat bilatzen saiatuz. Hori beti esaten zion Oteizaren errua da: ‘Patxi, filmak amaren arnasketa bezalakoak dira umekia zarenean, arnasa hartzen dute’ (gaur egun esaldi horrekin zer esan nahi zuen pentsatzen jarraitzen du, Patxik).

Bere lehen lanak euskarazko bideoak izan ziren ikastolentzat Kukubiltzotaldearekin, erregistro grabazioak Eusko Jaurlaritzarentzat ikasten zuen aldi berean.

Handik gutxira, irakaskuntza eta errealizazio zinematografikoa aldi berean egin zituen. 90eko hamarkadan, Arte Ederretako eta Ikus-entzunezko Komunikazioko ikasgeletan, Patxi irakasle zela, bat etorri ziren: Koldo Serra, Alaitz Arenzana, María Ibarretxe, Borja Crespo, Nacho Vigalondo eta Haritz Zubillaga.

Bere inspirazioari buruz ‘Nire filia zineziloetatik neure esperientzietaraino elikatzen da, nire filmak ele bitan edo osorik euskaraz egitea gustatzen zait, batez ere ordezkatzen duen Babelgo Dorretik' erantzun du.

2007an Navajete (Oliver Mend) telesailean parte hartu zuen aktore gisa, beste proiektu batzuetan parte hartzeaz gain. Cazando(2007) film laburra ere idatzi eta zuzendu zuen. 2010ean Gaur egin zuen eta ondoren La hija de la muerte (2013), eta aldi berean ‘Cine de espías' (EHU/UPV) liburua koordinatu zuen. Bi urte geroago, De mal en peor zuzendu zuen, eta ondoren, Al romper el día (2017).

Zinemari buruzko idazkera zabala du: ‘John Ford' (1991), ‘Sam Peckinpah' (1995), ‘John Frankenheimer' (2006) edo ‘Anthony Mann' (2015) dira adibide batzuk.

Eta zinemagileen eskerren zerrendak ez du amaierarik: Alex de la Iglesia, Borja Cobeaga, Nacho Vigalondo, Koldo Serra, Igor Legarreta edo Emilio Pérez, eta Paul Urkijo bera.

Fasera bisitak:

2221 Saioa     2015/10/13  Hubert Le Blon azken hegaldia (flb)  / Man of the West

2174 Saioa     2014/05/06   Killer Joe

2167 Saioa     2014/03/01  Bir zamaniar Anadolu’da