(Berga, Barcelona.1944)

Arima bidaiaria, bigarren mailako ikasketak amaitu ondoren, Salamancara joaten da Filosofia eta Letrak ikastera, eta hantxe ezagutzen du antzezteko zaletasuna, eta Teatro Español Universitario antzerkirako izena ematen du. Bere lan batean Unamuno Saria jasotzen du.

Antzezteagatik animatuta, Madrilera joan zen EOC-Escuela Oficial de Cine delakoan interpretazioa ikastera.

Antza denez, Tres de la Cruz Roja (Fernando Palacios. 1961) film luzean agertzen da eta paper txiki bat Contra la pared (Bernardo Fernández. 1968) filmean egiten du. Baina bere debuta Baina bere debuta jotzen da Del amor y otras soledades (Basilio Martin Patino. 1969), lan korala, antzezle bikaina duena, garaiko alderdi sozial bat islatzen duena.

Ondoren, film labur batzuk eta film ertain pare bat jarraitzen dira, La cólera del viento (Mario Camus. 1970) film luzera arte, eta horrela Mario Camusen fetitxe aktore bihurtzen da, agian Mario Pardoren itxura fisikoagatik, eta hamarkada horretan La leyenda del alcalde de Zalamea (1973), La joven casada (1975) eta Los días del pasado (1978) egiten ditu.

Italiako zineman pare bat aldiz sartzeaz gain, Vicente Arandarekin eta Fernando Merinorekin lan egiten du, besteak beste.

70eko hamarkada horretan telebistaren deia ere iristen zaio, eta Curro Jiménez (1977-1978) telesailean agertzen da, geroago Mario Camusen eskutik Fortunata y Jacinta(1980) telesailean lan egiten du.

Telebistako lanen zerrenda, filmetan bezala, betierekoa da; horregatik, horietako batzuk nabarmenduko ditugu, adibide gisa. Urriak 12 (flb. Ernesto del Río, Luis Eguiraun. 1982), La fuga de Segovia (Imanol Uribe. 1982), eta urte berean Los desastres de la guerra (Mario Camus) telesaila.

El ojo de la tormenta/Ekaitzaren begia (flb. Ernesto del Río, Luis Eguiraun. 1983), Luces de bohemia (M.A. Díez. 1985), Bizkaiko Golkoa (Javier Rebollo. 1985), Lorca, poeta baten heriotza (telesaila. 1987). Hamarkada aldatuz, Don Juan infernuetan (Gonzalo Suarez. 1991), eta Makinavaja, el último choriso(Carlos Suarez. 1991) eta ¡Semos peligrosos! (usease, Makinavaja 2) (Carlos Suarez. (1992), Colegio Mayor (1997) telesaila,…

Lo mejor de cada casa/Etxe bakoitzeko onena (Toni G. Abad. 2000), Coses que passen (telefilma. Silvia Munt. 2006), La crisis carnívora (animazioa. Pedro Rivero. 2007), Azaña, uztaileko lau egunetan (Santiago San Miguel. 2008), Adolfo Suarez, presidentea (telebista telesaila. Sergio Cabrera, 2010), edo Cuéntame cómo pasó amaigabea (2003tik).

2015ean, Leongo Zinemaldiak omenaldia egin zion aktore-karreragatik. 2016an ere, Euskal Museoan (Bilbo), Carlos Bacigalupe eta Alberto López Echevarrieta kazetariekin.

2017an bi film labur oso berezitan lan egin zuen: Zacarias (Violeta Trincado Murugarren), ZINEB·59 inauguratu zuena, non Mario eskale baten larruan jarri zen. Horrez gain, V. KORTeN! edizioari hasiera emateko irteera eta Mario Pardori bere ibilbideagatik (50 urte) omenaldi maitagarria egiteko balio dio Fasek. https://www.elcorreo.com/bizkaia/medio-siglo-interpretacion-20180111204950-ga.html non bere emazte Elixabete Hormazak testu hunkigarri bat irakurri zuen.

Beste film laburra Overrun da (Ander Pardo Hormaza. 2017), Ander Parke Jurasikoko haurtzarora itzultzen den animaziozko film laburra (Steven Spielberg. 1993) eta ‘Madelman'. Non Mariok soldaduari ahotsa jartzen dion, eta baita Elixabetek base-operadoreari ahotsa jartzen dion.

Ondoren, Igor Legarretaren Cuando dejes de quererme (2018) opera priman parte hartu zuen, Galder Gaztelu-Urrutiaren El hoyo (2019) idema. Telebistako lanekin jarraitzen du, eta jarraitu, eta jarraitu. Tarterako soka.

Fasera bisitak:

2303 Saioa     2018/01/09   El azar / Zacarías (flb) (Mario Pardo [73] omenaldia)