(Barakaldo, Bizkaia. 1965)

Arte Dramatikoa ikasten du, baina ohi bezala, presioengatik* (eta badaezpada...), baita Kudeaketa Informatika ere ikasten du. ‘Farandularen’ bizitzak segurtasunik (lan-segurtasuna) ez dauka...

Gatzontziarekin* zetorren, eta 15 urterekin parrokiako antzerki taldean izena eman zuen, eta horrek Arte Dramatikoa ikastera eraman zuen, Dantza eta Kantuarekin osatuz.

Informatikak enpresa batek fitxatzera eraman zuen, baina barne-sumendi horrek (aktuazio-interpretatzea) ‘erreia eta zentzua’ aldatzera eramaten du, bokazioa gailentzen da: ‘nire bizitzan hartu dudan erabakirik onena’.

Antzokian ondua bere Kompainía SALAS/MAGUNAGOIKOETXEA-rekin (Maribel/Sol), ‘Dos chicas de azucar’ (zuz. Patxi Bilbao. 1996), ‘Fibramas’ (zuz. Patxi Bilbao. 1996) bi adibide dira. Eta urte berean ‘Arrivederci Mirentxu’ edo ‘Ohe bat zeruan’ lan egiten ditu.

1996an ere telebistan hasten da Esto no es Hollywood (Pausoka-etb2) telesailarekin, Entre dos fuegos (Pausoka-etb2. 1998) telesailaren aurretik. Antzerkiarekin uztartuz doa, ‘Tonto corazón’ (1997) edo ‘El túnel del amor’ (Trama Teatro. 1999).

Telebistara egokituta, Madrilera joan eta Policias (Antena 3. 2001), Periodistas(Telecinco. 2002) edo Ospitale Zentrala (Telecinco. 2002) telesailetan parte hartzen ditu. Antzerkia eta Euskal Herria alde batera utzi gabe: ‘Rigoleto’ (Arriaga Antzokia. 2001), ‘La canción del olvido’ (Arriaga Antzokia. 2002) edo ‘Pentsamendu lizunak/Pensamientos impuros’ (Torregrosa/Salak. 2002) ere lan egiten ditu.

2003an Vaya Semanita (etb2) telesaileko ‘bonbazoa’ izango da, eta bere aurpegia eta interpretazioak ezagunak egiten dira. Sinpatia, adeitasuna eta hurbiltasuna dira bere nortasunaren ezaugarriak, 1996tik edo parrokiako antzerki iniziatiko hartan garatzen ari zena.

Zineman bere debuta Aitzol Aramaioren eskutik dator eta bere Un poco de chocolate(2008), Helena Tabernaren La buena nueva(2008), eta urtebete geroago Pagafantas(Borja Cobeaga).

Antzerkia, telebista, film laburrak eta film luzeak tartekatuz, bere ibilbidea LEX(2008), Euskolegas (2009), Qué vida más triste (2010), Vaya tropa (2010), edo Ciudad K (2010) telesailekin jarraitzen du. Antzerkian ‘Squash’ (Mutante Antzerkia. 2003), ‘Todos nacemos vascos’ (Glu-Glu Prod. 2006), ‘Ama quiero ser lehendakari’ (Glu-Glu Prod. 2007), ‘Desnudos en el Central Park’ (Txalo Produkzioak. 2009), edo ‘Las Presidentas’ (Nexo Teatro. 2010).

2010. urte horretan nahiko berezia da, Badulake aretoko arduradunek, Elena eta Yolanda (Bilboko lokal txikia, 2000. urtean jaioa) Badulake Produkzioak sortzen dute, eta ‘Txirenitak’ antzezten dute: Loli Astoreka, Sol Maguna[goikoetxea], Gemma Martínez, Yolanda Martínez, Vito Rogado eta Maribel Salas, agertoki txikiko oholen gainean. Kimika sortzen da eta hortik abiatuta Las Txirenitas Konpainia osatzen dute, besteak beste, ‘La vida y sus cosas’ (2011), ‘Amanda TeVe’ (2012) eta ‘Volando voy’ (2013) lanak martxan jarriz. Bitartean, Maribelek Pablo Sorozabal donostiar konpositorearen ‘Entre Sevilla y Triana’ (1954) zarzuelaren birjarpenean parte hartzen du. (Arriaga Antzokia -Bilbo, La Maestranza-Sevilla eta Teatros del Canal-Madril. 2012-ekaina).

El pastel (Estela Osorio. 2013), Fas zineklubean aurkezten direnak, Zinegoak·2014-en irabazi ondoren.

Bizitza aurrera doa, eta Maribelek antzerkien, telesailen eta zinemaren (film laburra edo film luzea) artean jarraitzen du, Embarazados (Juana Macías. 2016), Argi(Iratxe Mediavilla. 2016), La pequeña Suiza (Kepa Sojo. 2019), edo La vida padre (Joaquín Mazón. 2022). Cita a ciegas (Cuatro tv. 2014), Allí abajo (Atresmedia. 2015), Nekane Amaya (etb2. 2016), edo 17 emakume/17 mujeres (Ausolan. 2019) telebistarako. Eta beste hainbeste antzezlanetan beti umorea.

Fasera bisitak:

2187 Saioa     2014/11/04   Los canallas / El pastel (flb)