(Montevideo, Uruguay. 1935 – Madrid. 2019)

Aktoreen semea, umetan Latinoamerika zeharkatzen du herrialdez herrialde, eta 8 urterekin Bambi filmeko Tambor pertsonaiaren gaztelaniazko bikoizketa egiten du. 12 urterekin amarekin (Pepita Serrador) Salamancara joan zen bizitzera. Gaixotasun baten ondorioz (purpura hemorragikoa) haur bakarti bihurtu zen. Horrek eta gurasoen lanbideak literaturan murgiltzera eramaten du Edgard Allan Poe edo Ray Bradburyrekin, eta zineman Hitchcockekin. Amaren eraginpean antzerkiaren munduan lan egiten joan zen (takillero izatetik aktore eta errealizadore izatera).

Irrati-nobelak idazten hasi zen, Luis Peñafiel izenarekin sinatuz. Argentinara itzuli zen, orain aitarekin, eta telebistarako lanean hasi zen, gidoiak egokitzen eta idazten.

Espainiara itzulita, 28 urterekin, TVErako (telebista-kate bakarra) lana lortu zuen. Eta 1966an Historias para no dormir filmarekin lortu zuen errekonozimendua. El asfalto kapituluarekin Urrezko Ninfa irabazi du, Gidoi Onena Montercarloko TV Jaialdian.

1969an bere opera prima (eta ia bakarra) La residencia zuzendu zuen, telebistatik kanpo airea hartzeko antzerkiarekin tartekatzen zuena. Eta 1972an TVErako lehiaketa programa batekin eman zuen kanpaia: Un, dos, tres. 1988ra arte iritsi zen programa (16 urte antenan!). Telebistan jarraituz, gero beste erreferente batzuk etorri ziren: Waku, waku (1989), Hablemos de sexo (1990), Un, dos, tres (1991) bigarren edizioa edo El semáforo (1994).

Batez bestekoen artean, 1976an bere bigarren luzea egin zuen, ¿Quién puede matar a un niño? ‘beldurrezko’ filma ere, publiko edo kritikaren aldetik arrakastarik izan gabe jarraitzaile gehiago izan zituena, generoaren barruan ‘kultuzko’ film bihurtu arte.

1999an, Bilboko Zinema Fantastikoaren V. Astearen barruan, Carmen Aretoan (Fas zineklubak aretoa lagatzen du) garatu zenean, Fasek modu aktiboan parte hartu zuen edizio honetan. Ivan Barredok (fas) programa inprimatuaren programazioan eta prestaketan parte hartu zuen, eta Txarli Otaolak Gara egunkarirako egin zituen proiekzioen kronikak.

Azken testuaren transkripzioa, kritika egin ondoren, GARAn, 1999-05-23. Txarli Otaola): ‘Chichorekin solasaldia. Eta filmaren ikuspegia atsegina izan bazen, ez zitzaion atzealdean geratu gure arteko presentzia adeitsua, non bere bizitzaren zati bat aletu zigun, lan honetan eta beste batzuetan zentsurarekin zuen harremana, eta telebistako arrakastak. Zalantzarik gabe, komunikatzaile handia da, erabiltzen duen baliabidea erabiltzen du. Film gehiago zergatik egiten ez dituen jendaurrean galdetu ziotenean, erantzun zuen telebista-geldialdi horretan (apur bat nekatuta dago) zinemari edo antzerkiari helduko diola berriro. Zure zain gaude, Chicho’.

Fasera bisitak:

Z0xx Saioa     1999/05/21   La residencia (V Semana de Cine Fantástico-Bilbao / FANT)