Iñaki Nuñez Rozados

Argazkilaria, gidoilaria, zuzendaria eta ekoizlea

(Vitoria-Gasteiz. 1953)

Argazkilaria, gidoilaria, zuzendaria, ekoizlea… Arkitektura ikasten hasi zen, baina Zinematografia Eskola Ofizialean (ZOE/EOC. Madril). 1975ean Euskal Herrira itzuli zen, haurrentzako zineman espezializatuz (ikastolentzat). 1976an Araba Films ekoiztetxea sortu zuen. Hurrengo urtean “Vera, un ensayo de arquitectura popular” eta “Estado de excepción” filmatu zituen. 1978an zuzendu zuen bere lehen eta azken film luzea “Toque de queda”. Film laburrak egiten jarraitu zuen (14 inguru) 1983ra arte, “Solo” film laburrekin. Hortik aurrera, banaketa eta erakusketa lanak egin ditu (Mikeldi Zinemak, 2006an Bilbon itxi zena [Fasen besaulkiak gaur], eta, ondoren, Gasteizkoak, adibidez). 1999an, zinema-ekoizle izatetik ardogile izatera igaro zen, Nafarroako hegoaldean Pago de Cirsus sortu zuenean. Plataformei buruz hitz egiten (2021): Industria honetan denbora asko daramagunok zinemaren heriotza iragartzen zuten etapa asko igaro ditugu. Esate baterako, 80ko hamarkadan, 8 edo 10 aretoko multiplex bihurtu ziren zinema handiak, gure burua industria zinematografiko gisa berrasmatzeko modu bat izan zen. Jendea, une horretan, bideo alokairuak erabiltzen hasi zen beren etxeetan ikusteko, eta zinema-aretoen amaiera zela ere esan zen. Azkenean, ez zen horrela izan; izan ere, denda horiek desagertu ziren. Gogoratu behar dugu ez dela gauza bera film bat zinema batean ikustea telebistan baino. Plataformak aldi baterako distortsionatu dezakeen beste elementu bat dira, baina, luzera begira, zinemazale batek pantaila handian film on bat ikusi beharko du, soinu ikusgarriarekin eta areto batean gozatzen den giro berezi horrekin. Beraz, ez dut uste plataforma horiek konpetentzia izan behar dutenik, osagarriak izan daitezke. 

Fasera bisitak:

1122 Saioa     1981/10/28